مه‌رویان

دارم افسرده می‌شم. یعنی شروع شده. از صفر تا صد الان نقطه ی صفر مثبت هستم. همین الان باید جلو اش رو بگیرم. خبر خوب بالاخره رسید. خبر خوبی که ازش می‌ترسیدم. خیلی می‌ترسم. دلم می‌خواد گریه کنم اما خیلی سخت گریه‌ام میگیره. گریه کنم خوابم‌ میگیره نمی‌تونم درس بخونم. نمی‌خوام به احساساتم بها بدم. می‌خوام مصنوعی هم که شده خودم رو جمع کنم. باید یکم بی احساس باشم.‌ دقیقا نیاز دارم بی احساس باشم. نه خوشهالی رو میخوام نه ناراحتی رو. میدونم ته دلم خیلی ناراحتم. اما اصلا نمیخوام تحلیلش کنم. الان وقتشو ندارم.

دیروز فکر میکردم خوشهالم. اشتباه فکر میکردم. اصلا خوشهال نبودم. دیروز هیچ کاری نتونستم بکنم. صفر. امشب ۱۲ ساعت خوابیدم. شرم‌آوره.

عب نداره. فکر کنم حق داشتی.

 

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را

که کس مرغان وحشی را از این خوش‌تر نمی‌گیرد