این خوابه یا واقعیت؟

 گاهی اونقدر از واقعیت دور میشم که توهماتم مثل واقعیت میشن. من بلدم خودم رو متقاعد کنم که همه چیز رواله وقتی همه چیز خیلی بدجور در هم پیچیده. برای همینه که همیشه اشتباهاتی که میکنم که بیش از حد بزرگن. اونقدر بزرگ که هیچوقت کسی باور نمیکنه کسی همچین اشتباهی بکنه.

من باید ذهنم رو کنترل کنم که به جاهای عجیب نره. حس رشد دارم! شاید اونقدر هم بد نشد... این ایراد رو هم برطرف میکنم. شاید اگه یه جای دیگه همچین گافی میدادم‌ اتفاقات خیلی بدتری قرار بود بیفته.

دنیا واقعی تر از اونیه که من میبینمش.