تنهایی هم خوبه

زندگی تنهایی رو دوست دارم. خودمم. تنهام ولی خودم هستم.از این جدایی راضی ام. حتی اگه به هم برنگردیم انگار دوباره عشق میم توی قلبم خیلی قشنگ شده. عشق میم از دور خیلی قشنگ تره تا از نزدیک.

شاید این حرفم نامردی باشه. اما کنارش انقدر از خودم فاصله گرفته بودم که کاملا ناپدید شده بودم. میدونم میتونم دوباره عشق رو پیدا کنم. چه با میم چه با کسی دیگه. انگار من ذاتا عاشقم. و حالا که میم نیست دارم دارم یاد میگیرم که این عشقو به خودم بدم.

تقصیر میم نیست. منم بلد نبودم. خیلی کوچولو میشدم کنارش. انگار بابام بود. بچه ها که از خودشون خبر ندارن، من چجوری میتونستم از خودم خبر داشته باشم.

البته خودم وقتی تنهام عجیب هم هستم. انگار یکم واسه خودم جدیدم! 
 

پ.ن.۱: دارم یخ میزنم بی تو تا فرصت هست آخه برگرد. تو این سرمای تنهایی نمیشه حفظ ظاهر کرد. جای خالی تو داره همه داره همه دنیامو میگیره. بی تو آسون ترین کارا واسم سخت و نفسگیره :(

پ.ن.۲: دارم پاره میشم