نه، هنوز خودم رو دوست ندارم.

وقتی به درون خودم و افکارم رجوع میکنم یه جور جنگ رو همیشه حس میکنم. انگار دائما در حال نقض خودم هستم. با اینکه متصورم خیلی از خودم خوشم میاد وقتی در افکارم عمیق تر میشم میفهمم که اصلا خودم رو دوست ندارم.

دائما در تلاشم که بهتر باشم از دیگران و این هیچوقت امکان پذیر نیست. شاید به این دلیله که کمی نگاهم به انسان حالت کالا گونه داره و اونقدر ها ارزش برای خود انسان قائل نیستم. چطور کسی که انسان و درنهایت خودش رو بی‌ارزش میبینه میتونه خودش رو دوست داشته باشه؟ اصلا ممکن نیست.

و در آخر به این نتیجه میرسیم من اصلا عزت نفس ندارم.