آزار گوش
گوش های من سنگین هستن تا حدی. یعنی گوش تیزی ندارم. اما به آهنگ صداها خیلی حساسم. به نوعی گوش باهوشی دارم. اولین چیزی که توی صحبت کردن توجهم رو جلب میکنه نت صداست انگار که آهنگ تلفظ کلمات بر گوشم تاثیر میذاره.
اون اوایل که رفته بودم شهر غریب لهجه ی مردمش بدترین چیزی بود که اذیتم میکرد. با اینکه سریال یا فیلم با اون لهجه زیاد دیده بودم و کاملا باهاش آشنا بودم وقتی همیشه توی سرم بود دیوانه ام میکرد. شاید یک ماه طول کشید تا خو گرفتم باهاش.
برام عجیبه که این اتفاق رو دارم با لهجه ی آمریکایی تجربه میکنم. صدای حرف زدن مردم رو که میشنوم واقعا حالم بد میشه! شاید حس غربت توی وجودم دوچندان میشه. آزار میبینم ازش. توی خونه همش موسیقی فارسی گوش میدم. هرچیز انگلیسی حالم رو خراب میکنه. اینو واقعا میگم:"دلم مامانمو میخواد." وقتی به این فکر میکنم دیگه راهم جدا شده دیگه روزهای قبل برنمیگرده غم وجودمو شکنجه میکنه.
دیروز که داشتم دستشویی رو میشستم و حالم داشت بهم میخورد به خودم گفتم: دختر! تو ۲۳ سالته. یه خونه اجاره کردی. داری با کسی که دوستش داری زنگی میکنی. امروز داشتی وسیله های خونه تو میچیدی. تو راه سختو انتخاب کردی ولی ببین تو خوشبختی! داری دستشویی خونه ات رو تمیز میکنی!
توی ایران هیچوقت نمیتونستم توی این سن اینهارو داشته باشم.
