یکم بهتر

خب همه چیز خیلی بهتره! الان ۱۰ روزه اینجام! خونه هنوز به هم ریخته و کثیفه و اصلا وقت درست کردنشو نداریم. ولی امروز به خودم گفتم که کارشو تا شب یه سره میکنم.

 دیگه صبح ها که بیدار میشم گریه نمیکنم! کم کم دارم درک میکنم‌ که آمریکام. البته این رو هم دارم درک میکنم‌ که ایرانی بودن اینجا چقدر بده! دیروز خرید کردیم و یه کشیر که قیافه اش شبیه ما بود (مو مشکی و پوست سفید در عین حال نه خیلی سفید!) ازمون پرسید کجایی هستیم. گفتیم ایرانی یه جور خیلی بدی باهامون سرد شد.

طبق اتفاقات اخیر توی کارهای اداری که داشتم فهمیدم اینکه مردم زیاد به صورتم خیره میشن بخاطر این‌نیست که نقص دارم. بخاطر اینه که صورتم به شکل متفاوتی اینجا خوشگله! اینم یه خوشهالی دیگه!

جمعه دوستای میم میان خونمون و میخوایم یه مهمونی خیلی خیلی خیلی کوچولو بگیریم. 

 

راستی حساسیتم به لهجه مردم کمتر شده!