جنگل حیوونای باهوش
خب انسان حیوانی هست که معز پیچیده تری داره، بنابراین نباید فکر کنیم انسان از حیوان لزوما برتره. همه چیز فقط یکم پیچیده تره. برای مثال وحشیگری حیوون رو داره ولی نه با حمله کردن و با دندون گوشت رو از استخون جدا کردن و خوردن طعمه. طعمه واسه مغز پیچیده پوله و قدرت واسه رسیدن به هر چیزی که میخواد. اینجوری که مثلا یه کشور یه کشور دیگه رو شکار میکنه و آروم آروم ازش تغذیه میکنه. مثلا ایران یه طعمه ست. جالبه که این طعمه هم خودش کشورای دیگه رو شکار میکنه. شیر کفتار شکار میکنه. کفتار روباهو، روباه ...
مردم خیلی کشورا کمتر میخورن که کسی که توی جهان اوله بیشتر بخوره. انگار جهان اول داره از جهان سوم تغذیه میکنه. و اینکه فکر کنیم قراره صلحی وجود داشته باشه مثل وجود جنگلیه که همه ی حیووناش در صلح و صفا علف بخورن، حواسشون باشه بیش از حد نخورن که به جنگل آسیب نرسه، یه موقع نکنه به کسی غذا نرسه. قانون جنگل اینه که بجنگ که زنده بمونی. هرچی حیوون بیشتری بمیره به نفع توه. همه‌ی غذاها به تو میرسه.
طبیعت اونقدرا هم باهوش نیست. بزرگ ترین اشتباه طبیعت این بود که اجازه داد انقدر تکامل توش پیش بره که انسان بوجود بیاد.
پ.ن : داشتم فکر میکردم اینکه همه‌ی حیوونا بمیرن خوب نیست. اینجوری اصلا چیزی واسه شکار نمیمونه. حیوونای ضعیف همیشه باید وجود داشته باشن به اندازه‌ی کافی. واسه همینه که فقر هیچوقت ریشه کن نمیشه.
