Nick Again Again

باورم نمیشه! این رمانتیک ترین شب زندگیم بود. بذار فقط یه قسمتشو بگم!

از رستوران اومدیم بیرون. همدیگه رو توی پیاده رو میبوسیدیم. دنبال یه بار بودیم که بتونیم توش برقصیم. و رسیدیم به یه بار که هیچکس توش نبود. خالی خالی. من یه واین گرفتم و اون آبجو. بعدش آهنگ عوض شد، بلند شد دست منو گرفت و بعدش قشنگ ترین رقص دونفری دنیا اتفاق افتاد!!! کارکنای بار محومون شده بودن، و این تازه اولین دیدار ما بود!

 

پ.ن: به من میگه فکر میکردم فرانسوی هستی! منم ذوق مرگ شدم. چنتا جمله فرانسوی هم گفتم!

Nick again

فردا شب قراره با نیک برم بیرون!! وای از هیجان امروز بال بال زدم وقتی گفت بیا بریم بیرون چون ازش خوشم اومده بود. حداقل اون شب خیلی جنتلمن به نظر میرسید! ممکنه باش برم دیت و اصلا ازش خوشم نیاد، ولی خب هیجان قبلش باحاله دوست دارم. 

یه رستوران تقریبا کژواله و یه بار هم داره انگار نوشیدنی هاش معروفه. من یه تاپ گلبهی قراره بپوشم، روش یه پیرهن نازک وینتج شیری رنگ که آستیناش پف زیاد داره، و دکمه هاشو باز میذارم. شلوار جین اربن اوتفیترز با کفش شیری رنگی که از ونس خریدم چند روز پیش. موهامو صاف میکنم، چتری هامو میرزم توی صورتم، اند هیز گانا لوز ایت:)

Nick

میدونی چی حالمو بد میکنه؟ اینکه رابطه ای تموم شد که قرار بود تا ابد ادامه پیدا کنه. رابطه ای که همه حسادت میکردن بهش که بهترین رابطه دنیاست. رابطه ای که باور داشتیم عشق خیلی زیاد داره جلو میبرتش. ولی همش دروغ بود.

و من حالم خوب نیست. از هر فرصتی برای اینکه لاس بزنم استفاده میکنم. و این رفتارم انقدر اخیرا زیاد شده که یکم نگرانم. اصلا چرا دارم اینکارو میکنم؟ این واقعا طبیعت منه یا من دارم واکنش عصبی نشون میدم به شرایط؟

ادوارد سه روز بعد از اینکه بهش گفتم نمیخوام ببینمش دیگه بهم زنگ زد، قانعم کرد که این ارتباط خوبه!! برداشتم رو از حرفش درست کرد. گفت من از تو خوشم میاد چون شنونده خوبی هستی، ادم میتونه باهات خودش باشه چون جاج نمیکنی، و بدون انتظار محبت میکنی. ینی میگفت فقط از من خوشش نمیاد چون من ازش خوشم میاد. 

میم چرا از من خوشش میومد؟ چون من پاک و معصوم بودم=))

امروز با دوستم رفتیم یه بار خیلی فنسی. بارتندر خیلی خوب بود. دیوونه و پر حرف هم نبود، خیلی زیبا و شیک برعکس بقیه شون کارشو میکرد. و خب توجه ویژه بهم نشون داد. منم قبل رفتن اینستاگرامشو گرفتم و بش دی ام دادم. فکر نکنم اتفاق خاصی بیفته، ولی بهرحال. همونطور که گفتم اوضاع خرابه.

از میم متنفرم

کی گفته من باید با میم دوست باشم؟ کی گفته هنوز باید دوستش داشته باشم؟ من از میم متنفرمممممم

یه آدم بی رحم، آدمی که توی ۳۰ سالگی تازه یهو شک کرده که کیه. اونقدر بی رحمانه با من رفتار کرد یکی دوماه پیش که باورم نمیشه یه روز دوستم داشته. میم من رو شکست، قلبم رو تیکه تیکه کرد. میم حتی قلب منو کشت. دیگه برام مهم نیست.

فقط دیشب برای یکی دوساعت انگار نبودش رو حس کردم. یهو احساس کردم که تنها ترین و بی پناه ترین آدم دنیام. من ازش متنفرم و از نبودش ترس ورم داشت.

میم حتی از من عذرخواهی نکرد...

من دیگه حتی حاضر نیستم ببینمش. هفته دیگه از نیویورک میره. میره کالیفرنیا. کارش شروع میشه. قبلش میاد خونه ی من که بقیه وسیله هاشو ببره، و من حتی اونجا هم حاضر نیستم ببینمش. از خونه میرم وقتی قراره بیاد اینجا. اون لیاقت نداره حتی منو ببینه.

Thirst trap

یه استوری میذارم از خودم، دایرکتم پر میشه از دی ام، پسرای خوب. بیرونم هرجاهستم، توجه بم‌ میشه. آدمایی که دورم هستن منو میخوان، ولی هیچکس نمیتونه عاشق من بشه. من سزاوار عشق نیستم. همونطور که میم هیچوقت عاشقم نبود.

خوشگلم، قدم بلنده، هیکلم خوبه، پوستم خوبه، دکترا میخونم، موسیقی کار میکنم، نقاشی میکنم، آرتیستم، شخصیت دارم، قشنگ حرف میزنم، از خانواده خوبی ام. ولی هیچکس نمیتونه عاشق من باشه. من یه بی ارزش بدبختم. شاید روح ندارم. 

It was just a fling

دومین دیت با ادوارد رو هم رفتم. It was fun. ولی همون شب یهو یه چراغ تو سرم روشن شد که این آدم به درد من نمیخوره. ینی کلا همه چیز خیلی پوینتلسه و فان به تنهایی کافی نیست. بش گفتم دیگه نمیخوام ادامه بدم. 

راستش از این تجربه خیلی خوشحالم. از اینکه کله ام به سنگ خورد و سریع تمومش کردم و نذاشتم چند ماه طول بکشه هم خوشحالم. چون اگه چند ماه میشد قطعا درونم احساس به وجود میومد. و، این آدم برای من نبود. پس آسیب میدیدم. 

از طرفی همون دیشب خیلی یاد میم افتادم. و اونم یه رد فلگ از طرف خودم بود. داشتم مقایسه میکردم. انگار ادوارد از میم کمتر بود! از نظر هوش! میم خیلی باهوش بود و اصلا همینش منو جذب میکرد. اینکه باور داشت آدم سطحی هست اما خیلی خیلی عمیق بود! فکراش جذاب بودن. اصلا بخوایم منطقی بگیم من عاشق مغز میم شده بودم!!!

ولی حیف خب. کار بدی کرد بام. اذیتم کرد. و دیگه کنار هم بودن کار نمیکرد. حیف.

منو میخواد!

با میم همه چیز تموم شد واقعا. تموم تموم. بهش گفتم من نمیخوام فرصت دیگه ای به هم بدیم. تموم شه.
میم منو به آدم بدی تبدیل کرده بود. از خودم وقتی باهاش بودم بدم میومد. احساس رهایی دارم.

در همین‌ احوال یکی از همکلاسی هام به اسم اد بهم پیام میداد چند وقت. منم همینجوری جوابشو میدادم. تا اینکه دیروز بهم گفت که از من خوشش میاد، به نظرش من هاتم، و منو میخواد!!!

گفتم من دنبال چیزی بیشتر از دوستی ساده با تو نیستم و گفت که هیچوقت نمیتونه من مث یه دوست ببینه!

من هاج و واج بودم. بش گفتم من نمیخوام وارد رابطه بشم تازه رابطه ام تموم شده. گفت عب نداره میتونه ارتباطمون fling باشه! مصمم بود و راحت حرفشو میزد. از همینش خیلی خوشم اومده بود. تصمیم گرفتم باش برم بیرون. فقط واسه اینکه بم خوش بگذره. نمیدونم کار درستیه یا نه. به اد گفتم که من نمیخوام بهش آسیب بزنم. و گفت که اسیب نمیبینه!!

تنهایی هم خوبه

زندگی تنهایی رو دوست دارم. خودمم. تنهام ولی خودم هستم.از این جدایی راضی ام. حتی اگه به هم برنگردیم انگار دوباره عشق میم توی قلبم خیلی قشنگ شده. عشق میم از دور خیلی قشنگ تره تا از نزدیک.

شاید این حرفم نامردی باشه. اما کنارش انقدر از خودم فاصله گرفته بودم که کاملا ناپدید شده بودم. میدونم میتونم دوباره عشق رو پیدا کنم. چه با میم چه با کسی دیگه. انگار من ذاتا عاشقم. و حالا که میم نیست دارم دارم یاد میگیرم که این عشقو به خودم بدم.

تقصیر میم نیست. منم بلد نبودم. خیلی کوچولو میشدم کنارش. انگار بابام بود. بچه ها که از خودشون خبر ندارن، من چجوری میتونستم از خودم خبر داشته باشم.

البته خودم وقتی تنهام عجیب هم هستم. انگار یکم واسه خودم جدیدم! 
 

پ.ن.۱: دارم یخ میزنم بی تو تا فرصت هست آخه برگرد. تو این سرمای تنهایی نمیشه حفظ ظاهر کرد. جای خالی تو داره همه داره همه دنیامو میگیره. بی تو آسون ترین کارا واسم سخت و نفسگیره :(

پ.ن.۲: دارم پاره میشم

مرگ بر سیچویشن‌شیپ

خب من حالم خیلی گرفته ست. از دیشب دائما با خودم فکر میکردم، اصلا ینی چی این رابطه؟ ینی ما میدونیم عاشق همیم به هم ابرازش میکنیم ولی هیچ تعهدی نیست؟ این که خیلی تاکسیکه... حتی از جدایی بدتره. چقدر دیگه باید آسیب ببینم من تا به خودم بیام..

بهش پیام دادم. که اصلا این شرایط با عقل من جور در نمیاد. ترجیح میدم جدا شده باشیم و فقط باهم دوست باشیم تا اینکه توی سیچوشن‌شیپ باشم. که البته با کمال میل قبول کرد!

ولی من دلقکم. خودمو کردم بازیچه. دارم گند میزنم به خودم و بله بخاطر همینم از خودم بدم میاد.

 

توی این ساختمون کوفتی هرکی به من میرسه میگه میم کجاست؟ منم عین بدبختا... آره میم رفته یه خونه دیگه اجاره کرده چون ما تصمیم گرفتیم به هم بیشتر فضا بدیم. دارم دیوونه میشم.

معجزه شاید

امروز با دوستم رفتم کتابخونه. رفتم بیرون یه سیگار بکشم، برگشتم تو و کی رو دیدم... میم اونجا بود!

قلبم از جا داشت در میومد، دستام گز گز میکرد قفسه سینم میسوخت انگار. کله ام داغ کرده بود حتی. رفتم جلو بم لبخند زد و چشماش پر اشک شد! پرسید "میدونستی من اینجام؟" گفتم معلومه که نه. داشتم میلرزیدم از هیجان. گفتم میخوای حرف بزنیم. سرشو انداخت پایین و انگار نزدیک بود بغضش بترکه. منم بغضم گرفت، ازش پرسیدم میخوای برم؟ و گفت اره. رفت گوشه‌ی دیوار رو به پنجره بیرون انگار که میخواست گریه شو قایم کنه. داشتم میرفتم ولی پشیمون شدم. رفتم سمتش محکم بقلش کردم. هردمون میلرزیدیم. بعدش گفتم برم دیگه. رفتم طبقه بالا سر دفتر دستکم. صورتم داغ شده بود. داشتم زور میزدم گریه نکنم. تقریبا نیم ساعت بعد دیدم پشت سرم وایساده. گفت بیا بریم حرف بزنیم. 

رفتیم بیرون، کلی حرف زدیم. این که چی کفتیم مهم نیست. اما تهش این بود که گفت به هم فرصت بدیم. تا آخر ژانویه جدا زندگی کنیم، بریم تراپی روی خودمون کار کنیم، توی این مدت همو ببینیم با هم حرف بزنیم. و ژانویه تصمیم بگیریم چیکار کنیم. تا ژانویه عملا توی رابطه نیستیم. تو یه سیچویشن‌شیپ هستیم. 

کلی همو بغل کردیم. بوس کردیم. کلی بغضمونو قورت دادیم. کلی قلبمون واسه هم تپید. گفت "حالا میدونی چقدر دوستت دارم؟". گفت میترسه منو از دست بده. ولی تو این شرایط هم زندگی کردنمون باهم انگار امکانپذیر نیست. هیچکدوممون نمیخوایمش.

الان حس عجیبی دارم. انگار هم دارمش هم ندارمش. ولی هرچی هست بهتر از نداشتنشه.

اون پیش قدم شد. خوشحالم که من پای حرفم موندم. دوباره ندویدم دنبالش. اون منو خواست.

نمیدونم کار درستی کردم یا نه. فقط میدونم راه دیگه ای نداشتم.